#10 Metin Oktay

Çok okuduk, çok duyduk onu. Belki yetişemedik ama onun aşkına biz de yakalandık, hastalığına biz de tutulduk. Galatasaray'ın 104 yıllık tarihindeki "en büyük" futbolcusu oldu. Gören, görmeyen herkesi kendine aşık etti. Gerek sözleri, gerek Galatasaray duruşuyla, gerek insanlığı ve gerekse kaptanlığıyla. Onu da trafik terörüne kurban verdik 18 sene önce. Sevenlerini tek üzdüğü gündü. Şimdi milyonlar hala onu söylüyor, tribünler hala onun adını bağırıyor. Galatasaray'ın efsanesi, simgesi haline geldi. Parçalı formanın adı "Metin Oktay" forması oldu. Tesislere, okullara, sokaklara onun adı verildi. Hiç bir zaman unutulmadı. Sadece vefat yıldönümlerinde hatırlananlar gibi de olmadı. Her zaman ama her zaman bir Galatasaray sembolü olarak bilindi ve öyle de kalacak!

Ne yazsak ne söylesek anlamsız. Onu gören ve bilen Cemal Süreyya'nın kaleminden okuyalım bir de Taçsız Kral'ı..

Metin’de bütün bu büyük futbolcuların yanında kendisini daha büyük gösteren bir şey var. Nedir bu acaba? Teknik mi, beden gücü mü, sezgi mi? Bütün bunlar birleşmiş onda. Ama aynı özellikleri başka futbolcularda kolayca seçiyoruz. Sanırım asıl niteliği topla buluşması. İcatçıdır bu konuda. Sevecendir. Şemsiyesini ne mi yaptı? Fenerbahçe’ye attığı çok ünlü bir gol vardır. “Uçan Manda” olarak anılan Özcan’ın beklediği kalenin ağlarını yırttı. Ayıp olmasın diye ve rakip takıma bir cemile olarak şemsiyesiyle örttü orayı. Şemsiye’nin bugün hâlâ orda olduğu söylenir.

Bu da onun için yazdığı bir şiir. Müthiş!

Sizin hiç babanız öldü mü
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar, aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu, kör oldum
Siz hiç hamama gittiniz mi
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı, yuvarlak
Şöylelemesine maviydi, kör oldum
Taşlara gelince hamam taşlarına
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden hiç ummazdım bunu, kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı.

02/02/1936 - ∞